လူထူရာအရပ္မွာ
အူယားဖားလ်ား
ေျပးတတ္လာတတ္ေသာ
ဟန္ေဆာင္ယဥ္ေက်းမႈ
အစြယ္ေငါေငါနဲ႔မို႔
မၾကည့္လည္း
ျမင္ရမယ္
မရယ္ခ်င္လည္း
ရယ္ရမယ္
အမွားၾကာ
အမွန္ျဖစ္ ေခါင္းစီးေအာက္
သိမ္ေမြ႔စြာ၊
ၾကမ္းတမ္းစြာ၊ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္စြာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ
စနစ္တက် မွားယြင္းေနမႈမ်ား
လိမ့္က်လုလု
ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္က အိပ္မက္မ်ား
ကမူး႐ူးထိုးေမာ့ေသာက္ခဲ့ရတဲ့
ရဲတင္းစိတ္မ်ား
သံသရာ ႀကိဳးေလ်ာ့ခ်ိန္
လြမ္းခန္းဟာ
တိမ္ေတာက္ဆဲ
အစာ၀ရင္ မ်က္ရည္က်တတ္တဲ့
မိေက်ာင္းအေပၚ
သနားစိတ္
၀င္သူမ်ားရဲ႕ေလာက
ကၽြႏု္ပ္တို႔
ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။
မိုးဦးေဆြညိန္း
၂၀၀၄ {ပိေတာက္ပြင့္သစ္ (၂၀၁၀) }
